Jan Anioła, urodzony 11 kwietnia 1908 roku we wsiLasek koło Poznania, a zmarły 5 października 1997 roku w Krakowie, był wybitnym polskim profesorem, który specjalizował się w mechanice maszyn oraz urządzeń. Jego wkład w rozwój tej dziedziny jest nieoceniony, a jego osiągnięcia naukowe i dydaktyczne miały wpływ na kształcenie wielu specjalistów.
Jan Anioła pełnił również funkcję rektora Akademii Górniczo-Hutniczej, co świadczy o jego znaczeniu w polskim środowisku akademickim. Jako budowniczy Polski Ludowej, jego praca przyczyniła się do rozwoju techniki w kraju, kładąc fundamenty pod dalsze innowacje oraz eksplorację w zakresie mechaniki.
Życiorys
Jan Anioła przyszedł na świat 11 kwietnia 1908 roku we wsi Lasek, położonej w pobliżu Poznania, która obecnie stanowi część Lubonia. Już na początku swojej kariery wojskowej, 1 stycznia 1933 roku, został mianowany na stopień podporucznika, zajmując 237. miejsce w kolejności awansów, a pięć lat później, 1 stycznia 1938 roku, otrzymał awans na porucznika, osiągając 72. lokatę w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1934 roku miał przydział do rezerwy w 11 dywizjonie artylerii konnej, który stacjonował w Bydgoszczy.
W 1935 roku Jan Anioła zakończył edukację na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej. Przez kolejne trzy lata był aktywnym inżynierem mechanicznym w branży maszynowej oraz hutniczej.
W czasie drugiej wojny światowej, w kampanii wrześniowej 1939 roku, służył jako oficer obserwacyjny w 5 dywizjonie artylerii konnej. Podczas kampanii francuskiej w 1940 roku również pełnił funkcję oficera obserwacyjnego, tym razem w 2 Warszawskim pułku artylerii lekkiej. Niestety, wkrótce po tym został internowany w Szwajcarii. W 1945 roku zasilił szeregi 4 Dywizji Piechoty stacjonującej w Wielkiej Brytanii, a rok później postanowił wrócić do Polski.
Po zakończeniu działań wojennych, Jan Anioła skupił swoją działalność na budowie i rozwoju polskiego hutnictwa. Pracował w różnych biurach projektów, w tym w „Biprohut” oraz „Biprostal”. Jego kariera zawodowa obejmowała również pracę w Hucie im. Lenina, gdzie pracował od 1946 do 1960 roku.
Od 1952 roku był związany z Akademią Górniczo-Hutniczą, gdzie pracował na Wydziale Metalurgicznym. W 1957 roku objął stanowisko kierownika Katedry Maszyn Hutniczych na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych. W swojej karierze akademickiej pełnił wiele istotnych ról, będąc dziekanem Wydziału w latach 1960-1962, prorektorem ds. nauczania w latach 1963-1969 oraz rektorem uczelni w latach 1969-1972. Jako uznany specjalista i naukowiec, napisał dwie monografie, skrypty oraz około 30 artykułów naukowych. W 1979 roku Senat Akademii Górniczo-Hutniczej nadał mu tytuł doctor honoris causa.
Odznaczenia i wyróżnienia
Jan Anioła, znany z licznych osiągnięć, został uhonorowany różnymi odznaczeniami. Jego wkład w rozwój i obronność kraju został dostrzegnięty przez władze, co zaowocowało przyznaniem mu wielu prestiżowych wyróżnień. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń:
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1979),
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1988),
- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1954),
- Krzyż Walecznych,
- Złoty Krzyż Zasługi (1949),
- Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie,
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Hutnik Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Indywidualna Nagroda I stopnia MNiSW.
Te szanowne odznaczenia świadczą o jego zasługach i oddaniu dla Polski oraz jej społeczeństwa.
Przypisy
- Rybka i Stepan 2003, s. 592.
- Uroczyste spotkanie w Belwederze. „Nowiny”. Nr 169, s. 2, 21-24.07.1988 r.
- Stefan Oberleitner, "Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944-1990", Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 17.
- M.P. z 1954 r. nr 105, poz. 1355.
- M.P. z 1949 r. nr 31, poz. 452.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 155.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 661.
Oceń: Jan Anioła