Henryk Szulc, urodzony 11 maja 1928 roku w Luboniu, zasłynął jako wybitny polski botanik. Jego kariera naukowa była pełna osiągnięć, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy o roślinności.
Niestety, zmarł 6 czerwca 2012 roku w tym samym miejscu, w którym się urodził, pozostawiając po sobie trwały ślad w dziedzinie botaniki.
Życiorys
Henryk Szulc był synem Stanisława oraz Katarzyny z domu Skrzypek. W swoim wczesnym życiu, do roku 1939, ukończył jedynie cztery klasy szkoły powszechnej. W wyniku działań okupacyjnych, w wieku 14 lat, został zmuszony do pracy w warsztatach Zakładów Chemicznych mieszczących się w Luboniu. W 1944 roku przymusowo pracował przy kopaniu rowów strzeleckich w okolicy Gostynina.
W 1949 roku zdał maturę w VI Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu, a w tym samym roku podjął studia na Uniwersytecie Poznańskim. Początkowo studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym, a później na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi. Naukę kontynuował na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1954 roku uzyskał tytuł magistra. Jego praca magisterska dotyczyła mikrostruktury niektórych rodzajów torfu i była pod opieką prof. Stanisława Kulczyńskiego.
Od 1 marca 1955 roku Szulc rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Botaniki Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. W 1965 roku, 1 stycznia, uzyskał stanowisko adiunkta, a 28 czerwca tego samego roku obronił swoją pracę doktorską na temat powstawania i rozwoju korka u odmiany korkowej wiązu pospolitego „Ulmus campestris” var. suberosa, której promotorem był doc. Marian Nowiński. Po roku 1974 do 1 października 1989 roku, kiedy przeszedł na emeryturę, pełnił funkcję starszego wykładowcy. Po zakończeniu aktywnej kariery, przez jeszcze jeden rok pracował na pół etatu, a następnie zaangażował się w działalność wolontariacką.
Osiągnięcia i odznaczenia
Henryk Szulc odegrał kluczową rolę jako jeden z głównych organizatorów dydaktycznych punktów konsultacyjnych w ramach poznańskiej Akademii Rolniczej. Jego działalność miała miejsce w kilku miastach takich jak Bydgoszcz, Chodzież, Piła, Leszno, Kalisz, Strzałkowo i Marszewo. W latach 1984-1987 pełnił obowiązki kierownika w Marszewie, co podkreśla jego znaczący wkład w edukację rolniczą.
Jego osiągnięcia zostały docenione poprzez liczne odznaczenia, w tym:
- Złoty Krzyż Zasługi w 1975 roku,
- Odznaka za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego w 1982 roku,
- Odznaka za Zasługi dla Województwa Kaliskiego w 1987 roku,
- Odznaka za Zasługi dla Wielkopolskiej Organizacji Związku Młodzieży Wiejskiej w 1973 roku.
Szulc był również aktywnym członkiem NSZZ Solidarność oraz Związku Nauczycielstwa Polskiego, a także Polskiego Towarzystwa Botanicznego, gdzie uczestniczył w pracach poznańskiej komisji rewizyjnej. Jego zaangażowanie w działalność społeczną oraz edukacyjną miało ogromne znaczenie dla środowiska lokalnego.
Na koniec swojego życia spoczął na cmentarzu parafialnym w Wirach, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii regionu.
Życie rodzinne
Henryk Szulc od 1 grudnia 1955 roku prowadził szczęśliwe życie rodzinne w związku z Marią Nowacką, która przyszła na świat w 1931 roku i zmarła w 2011 roku. Ich wspólne życie zaowocowało trojgiem dzieci.
Para doczekała się trzech pociech: Hanny Marczak, urodzonej w 1958 roku, Lidii Brenskiej, która przyszła na świat w 1960 roku oraz Zbigniewa, urodzonego w 1968 roku.
Przypisy
- a b c d e f Maria Morozowska, Paweł Urbański, Henryk Szulc (1928-2012), w: Wieści Akademickie, nr 9-10/2012, wyd. AR Poznań, 2012 r., s. 35-36, ISSN 1429-3064
Oceń: Henryk Szulc